It's a Questions of Power, Isn't It?
nl/

raumlabor

Het sociale ontmoetingspaviljoen Deep Encounter drijft vlak voor de oever van Park Sonsbeeks grootste vijver, de Grote Vijver. Het drijft in de natuur en benadrukt tegelijkertijd zijn eigen kunstmatigheid door het gebruik van kristalachtige driehoeken binnen een ronde polygoonstructuur, die wordt ondersteund door een driehoekige houten basis en strak is ingepakt in gestreept canvas gemaakt van hergebruikte feesttenten. Voor de drijfkracht is het paviljoen afhankelijk van blauwe vaten voor vloeistoftransport die men zou kunnen herkennen als de containers die gewoonlijk in de zeehandel worden gebruikt; voor het vervoer van olie, voedsel en zelfs gevaarlijke chemicaliën of afval. Deze plastic vaten, die vaak op stortplaatsen belanden nadat ze hun nut hebben verloren, zijn voor dit project hergebruikt.

Ook in de fysieke verschijningsvorm van het bouwwerk komt het water naar voren: de buitenkant doet denken aan een boei of een reddingseiland, terwijl het warme interieur uitnodigt tot contemplatie. Water is in verschillende mate een belangrijk aspect in het hele paviljoen. Het platform voor dialoog reageert op de door mensen gemaakte omgeving door de natuur, vooral water, toe te laten en de ruimte te laten bewonen. Dit gebeurt via een opening langs het dunne membraan, een andere kleine opening aan de bovenkant en een grotere ingang aan de onderkant, bedekt met een sterk gaas dat op een visnet lijkt en bezoekers in staat stelt om heel dicht bij het water eronder te komen. Als het regent, stroomt het water via de opening in het dak het paviljoen binnen, waardoor binnenin een gordijn van water ontstaat.

In een andere poging om de natuur te centreren in een verder kunstmatige omgeving, hangt in het midden van de open ruimte een grote rots die in tegenspraak is met de eigen geotechnische esthetiek van het paviljoen en die, op zijn tijd, zijn eigen ecosysteem moet ontwikkelen. In deze heterotopische ruimte – een dissonante, maar belangrijke uitwisseling van natuurlijke en sociale ervaring – krijgt sonsbeek een platform om zijn programma te delen met de eigen natuurlijke systemen van het park.

raumlabor is een collectief van negen leden met een gemeenschappelijke achtergrond in architectuur. Als architecten, kunstenaars, performers, uitvinders en curatoren, hebben zij verschillende ruimten voor actie ontwikkeld. De groep heeft zich vanaf 1999 ontwikkeld vanuit een gemeenschappelijke interesse in een verruimd begrip van architectuur, die zich sindsdien heeft gevestigd als stedelijke praktijk. De werkwijze van raumlabor is situationeel en actiegericht, met een focus op de gezamenlijke productie van ruimte als een proces met een open einde. Voorbeelden zijn Open House (2010), een verticaal dorp als generator voor een open samenleving in Zuid-Korea en The KNOT (2010), een laboratorium voor artistieke productie, dialoog en presentaties in de openbare ruimte. Op het gebied van stadsplanning zijn ze gespecialiseerd in 'dynamische masterplanning', zoals te zien is in Activating Urban Development Airport Tempelhof (2007-08). Hun benadering van stedelijke interventie wordt geïllustreerd door Eichbaumoper (2009), een weelderige opera in een vervallen openbare ruimte langs een snelweg tussen Mülheim en Essen. Recente projecten zijn onder meer de optocht Kunsthaus Kalk (2020) en hun doorlopende, tijdelijke binnenstedelijk laboratorium voor collectief, ervaringsgericht leren en transdisciplinaire uitwisseling, Floating Berlin (2018-). Raumlabor maakt deel uit van het modelproject Haus der Statistik in Berlijn (2016-), dat een coöperatieve, stedelijke ontwikkeling is, waarbij de bestaande leegstand wordt gebruikt als katalysator voor een innovatief proces. Recente prijzen zijn onder meer de Berlin Award, de Global Award for Sustainable Architecture, de Curry Stone Design Prize en de Core77 Design Award

Screenshot 2021-07-19 at 16.15.56.png Screenshot 2021-07-19 at 16.16.10.png
Image (1/2)
Deze website gebruikt cookies voor analytische doeleinden.